Torbiel Bakera
Torbiel Bakera, nazywana także cystą Bakera bądź torbielą dołu podkolanowego to nagromadzony w dole podkolanowym płyn, powstały w wyniku obrzęku bądź wskutek przedostania się ku tyłowi płynu stawowego ze stawu kolanowego po uszkodzeniu torebki stawowej. Ze względu na budowę i funkcję, jaką pełni staw kolanowy, bardzo często dochodzi w nim do urazów, przeciążeń oraz zmian zwyrodnieniowych. Cysta Bakera może pojawić się także podczas reumatoidalnego zapalenia stawów, bądź pourazowo. Torbiele takie są z reguły niewielkie, ale łatwo je wykryć przez skórę. Niekiedy dochodzi nawet do ich pęknięcia oraz wydostania się płynu na zewnątrz. Torbiel Bakera objawia się w postaci guzowatego uwypuklenia pod skórą. Niekiedy odczuwalna jest bolesność kolana, bądź drętwienia w łydce.
Podział torbieli Bakera
Torbiel Bakera powstaje w najczęstszych przypadkach u dzieci w wieku od 4 do 7 lat, a także u dorosłych w wieku 35-70 lat. Umiejscowienie torbieli jest zazwyczaj stałe: znajdują się one między przyśrodkową głową mięśnia brzuchatego łydki a mięśniem półbłoniastym. Torbiele Bakera dzieli się pod względem histopatologicznym na:
- torbiele włókniste, charakteryzujące się grubą, odgraniczoną ścianą posiadającą gładką i błyszczącą wewnętrzną powierzchnię. W ścianie tej mogą tworzyć się ciała ryżowate,
- torbiele zapalne – otoczone są bardzo grubą ścianą, osiągającą nawet osiem milimetrów, która jest nieco „kudłata”. W tym wypadku mogą tworzyć się chrzęstno- oraz kostno-podobne elementy w torbielach,
- torbiele synowialne, posiadające grubą ścianę, osiągającą od dwóch do pięciu milimetrów oraz twory kosmkowe. Powierzchnia tkanki łącznej włóknistej pokryta jest komórkami podobnymi do synowialnych.
Leczenie torbieli Bakera
W zależności od tego, z jakiego rodzaju torbielą Bakera ma się do czynienia, można wybrać jeden z zalecanych metod leczenia. Terapia zależna jest także od nasilenia objawów wywoływanych przez konkretny rodzaj torbiela. Na początku zawsze jednak należy rozważyć najmniej obciążające leczenie nieoperacyjne, szczególnie, jeżeli mowa o leczeniu torbieli u dzieci. Na początkowym etapie choroby skuteczne okazuje się leczenie zachowawcze. Mowa tu przede wszystkim o ćwiczeniach oraz różnego rodzaju zabiegach fizykoterapeutycznych, okresowym usuwaniu płynu wraz z przyjmowaniem leków przeciwzapalnych oraz stosowaniu opasek uciskowych. W takim leczeniu konieczne jest noszenie odpowiedniego obuwia, a także właściwie dobrana aktywność fizyczna.
Leczenie operacyjne polega natomiast na usuwaniu zmiany torbielowatej oraz dokładnym zaszyciu miejsca, w którym torbiele łączą się wraz ze stawem kolanowym. Zabieg taki niestety nie usuwa przyczyny powstawania torbieli. Wiąże się z kolei z obecnością dość długiej rany pooperacyjnej. Na uwagę zasługuje również fakt, iż po takiej operacji pacjent odczuwa dużą bolesność, a zanim powróci do pełnej aktywności, musi upłynąć dość dużo czasu.
Istnieje jeszcze sposób leczenia endoskopowego/artroskopowego, polegający na usunięciu połączenia staw-torbiel oraz zmiany znajdującej się w okolicy podkolanowej. Jest to najmniej inwazyjny sposób, który umożliwia usunięcie wszystkich znanych oraz do tej pory opisywanych przyczyn powstawania torbieli podkolanowych. Metoda ta daje lepsze efekty leczenia, a ponadto zmniejsza także liczbę jej nawrotów.
Komentarze czytelników
Masz więdzę na temat RZS? Podziel się nią z innymi w komentarzach. Dziękujemy! :)
Menu boczne
Opracowanie merytoryczne
